Kunstenaar Els Molenaar-Gazan & dichter Hans Barkmeijer
WEG NAAR DE DOOD
Weg naar de dood Ik wachtte tot je even sliep of langs het tuinpad heel onwetend en heel zacht de lokroep van een duif of van een merel riep. Ik nam de kinderen om mij heen en merkte dat verdriet vervaagde zwaarte als vanzelf verdween bevreemdend licht hoe mooi was dat ik rustte op de takken van de bomen op mijn engelvleugel blad toen was er vuur dat als een oproep klonk een juist ontstoken sterrenvonk. Ik dreef omhoog langs gouden lijnen en zag de aarde snel verdwijnen vlaggen uit bevrijdingsfeest ik was nog nooit nog nooit zo hoog geweest zelfs boven alle wolken kon ik komen de adelaar mijn vogel ver voorbij zo vaak beleefd in aardse dromen. Nu ga ik op in het heelal en hoop op wat er komen zal is het niet Petrus aan de hemelpoort dan wel een engel die mij voorzichtig kloppen hoort. |
Weg naar de dood: de foto's
Weg naar de dood_Els Molenaar_Foto Erna Lammers_01
Weg naar de dood_Els Molenaar_Foto Erna Lammers_02
Weg naar de dood_Els Molenaar_Foto Erna Lammers_03
Weg naar de dood_Els Molenaar_Foto Erna Lammers_04
Ontaarden_Els Molenaar_Foto Erna Lammers_05